pierwszy

Czasami z zachwytem i odrobiną zazdrości spoglądam na blogi i strony internetowe opatrzone pięknymi i dopracowanymi zdjęciami. Zdaję sobie sprawę jak bardzo na przestrzeni ostatniego 20-lecia zmieniły się techniki fotografowania. Prawdę mówiąc - nie nadążam. Patrząc wstecz, widzę siebie jako dziewczynę z pasją i kreatywnością której dzisiaj mi po prostu brak i możliwości przede mną, możliwości do podjęcia których czasu znaleźć nie potrafię, a może i już wrażliwości? Zaczynam od ćwiczenia w sobie obrazu. Taki sposób patrzenia na świat, specyficzne kadrowanie przestrzeni i wyodrębnianie kolorów, światłocienia, tonacji - kiedyś były moją naturalną cechą. Pragnąc je wydobyć dziś - zaczynam nad sobą pracować, obserwując... Obserwuję patrząc...

Właściwie do tego nie potrzeba czasu - tylko skupienia nad codziennością. Ten sam krajobraz który mijam w codziennej drodze do pracy wystarczy do studium widnokręgu, perspektywy, linii zbieżnych, kształtów, brył... a filiżanka kawy w pracy dostarcza mi tematu do pracy nad światłocieniem.
Zadaję sobie pytanie... Jest trudniej? Jest łatwiej?
Znów wracam do czasów gdy dostałam od ojca Olympusa OM-1 eksponat teoretycznie już muzealny lecz faktycznie nie do zniszczenia, bo wszystko co miało do czynienia z jakąkolwiek techniką już wcześniej przestało działać. Samo szkło i metal - a ostry jak brzytwa. Zakochałam się w nim i byliśmy jak jedno ciało od tej pory. Był mi bezwzględnie posłuszny a jednocześnie wymagał ode mnie ogromnego wyczucia. Takie czasy - człowiek miał kliszę 36 i musiał zrobić wszystko by te 36 było dobre. A potem dałam się porwać Leonardowi przez podziemia Miejskiego Domu Kultury do ciemnego pokoju gdzie przy nikłym świetle kołyszącej się czerwonej lampki oddałam się bezgranicznie....
... mieszaniu wywoływaczy. I tego mi dziś brak.
Dzisiaj też mam również lustrzankę Olympusa ( z sentymentu) z milionem przeróżnych możliwości, olbrzymią książkę z opisami które mnie przerastają, dwa nieskomplikowane programy do obróbki zdjęć . Z zewnątrz atakowana jestem pojęciami których nie rozumiem. Dzisiejsza fotografia jest tak inna- obok wrażliwości zaopatrzona w spory bagaż wiedzy czysto teoretycznej, lampy, statywy, szkła o zmiennej ogniskowej, obróbka komputerowa, szablony, pędzle...
Powoli się uczę... powoli oswajam...